Τι είναι μια Αλαφροΐσκιωτη καρέκλα; Και γιατί Αλαφροΐσκιωτη; Ποιος δικαιούται μια θέση σ’ αυτήν; Πώς ήρθε; Πότε και για πόσο; Τι ήθελε να μου πει;

Μια αστραπή ήταν όλο κι όλο. Κάτι σαν έλλαμψη σ’ ένα κρανίο που φαινόταν πως δεν έχει άλλες αντοχές. Και αίφνης εισβάλλουν δεκάδες μεταλλαγμένα κήτη, μια κομπανία από το πουθενά, βιδωμένα σε προσδιορισμένους ρόλους, και στρογγυλοκάθονται πάνω σε κείνα τα ταλαίπωρα χαρτιά, με τις πολλαπλές γραφές, τα μουτζουρώματα, τους πόνους και τις χαρές τους, τον ιδρώτα και τους ακατάσχετους παλμούς τους. Κάθε λογής εταίροι του αγώνα μου, «ομότεχνοι», αναγνώστες υποτιθέμενοι και πραγματικοί, επαρκείς, νοούμενοι, πολυπράγμονες και ερμηνευτές, όλοι σ’ αυτό το λίγο της αποκλειστικής περιουσίας μου -έτσι νόμιζα- κυκλώνουν την καρέκλα μου, εκείνη την κουρασμένη, την ηλεκτρισμένη καρέκλα, και ανταγωνίζονται μεταξύ τους σαν γύρω από θρονί. Και μου διαμηνύουν το τρανταχτό νέο πως πέθανα, λέει, αλλά δεν εννοώ να το καταλάβω, πολύ περισσότερο να το παραδεχτώ!

Μην ανησυχείτε… Δεν θα πεθάνω οριστικά. Μια μόδα ήταν αυτός ο θάνατος. Θ’ αναστηθώ μέσα στις επόμενες σελίδες, θα νικήσω… Ξέρετε, αλήθεια, πόσο στοιχίζει μια νίκη στην πράξη της γραφής και πόσα θυσιάζονται μέχρι να την κερδίσεις; Αν όχι, μια ευκαιρία να το μάθετε…